Aθλητισμός και τηλεόραση...

Το γκολ του Μαραντόνα με "το χέρι του Θεού", οι βολές του Α. Καμπούρη στον τελικό του Ευρωμπάσκετ του '87, τα χρυσά μετάλια του Π. Δήμα στην Ολυμπιάδα του '96, το τρίποντο του Διαμαντίδη στο Ευρωμπάσκετ του '05, οι κεφαλιές του Χαριστέα στο αλησμόνητο Euro της Πορτογαλίας, αλλά και πολλές άλλες μεγάλες αθλητικές στιγμές είναι βαθιά χαραγμένες στην μνήμη μας και μας χάρισαν έντονες συγκινήσεις. Κοινή συνισταμένη αυτών είναι ότι δεν θα τις γνώριζε και δεν θα τις είχε ζήσει κανένας, εάν δεν είχαν προβληθεί μέσα από την τηλεόραση. Το μέσο αυτό έφερε κάθε μεγάλη αθλητική στιγμή, όπου και αν αυτή λάμβανε χώρα, μέσα στο σπίτι μας. Μας έδωσε την δυνατότητα να ζήσουμε την μαγεία του αθλητισμού, να συγκινηθούμε με την προσπάθεια, να χαρούμε με την διάκριση και να πικραθούμε με την αποτυχία. Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι οι επιτυχίες των αθλητών, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο, δημιούργησαν πρότυπα και εξ αιτίας αυτών πολλοί νέοι και ιδιαίτερα παιδιά στράφηκαν προς τον αθλητισμό, αλλά δυστυχώς η τηλεόραση επιδρά και αρνητικά στον αθλητισμό. Η αμεσότητά της και οι ευρύτητα της χρήσης της, δημιούργησαν δυνατότητες και προϋποθέσεις οικονομικής εκμετάλλευσης. Έτσι ο αθλητισμός σιγά - σιγά μετατράπηκε σε πρωταθλητισμό και η χαρά της συμμετοχής θυσιάστηκε μπροστά στο βωμό των χρημάτων, των χορηγών και των διαφημίσεων. Η μαγεία του αθλητισμού μετατράπηκε σε ένα αδυσώπητο κυνήγι χρημάτων. Η αλήθεια είναι ότι δεν γίνεται να διακοπή πλέον η σχέση αθλητισμού και τηλεόρασης, αλλά θα πρέπει οι αρμόδιοι να βρουν ένα τρόπο να κρατήσουν ζωντανή τη μαγεία...